- MAGNENTIUS
- MAGNENTIUSnatione Barbarus, Roman. Imperat. an. Urb. Cond. 1103. Coronam Augustoduni, in Galliâ, arripuit, A. C. 350. Constantemqueve Imperat. in Ruscinonensi Comitatu interfici iussit. Dein Africâ, Italiâ et Galliâ potitus, usque in Noricum et Pannoniam potestatis suae limites extendit. Per suos, Româ captâ, Nepotianum, Imperatorem salutatum, sustulit, rerumqueve successu ebrius, Constantio Imperat. insultavit. Expugnatâ post haec et solo aequatâ Sisciâ, omnibusqueve ad Savum locis direptis, prope Mursam in Pannonia victus est, A. C. 351. a Constantio, qui florem ibi militum perdidit. Victus Aquileiam primo concessit, inde ut et totâ reliquâ Italiâ pulsus, in Alpibus Cottiis tertiâ clade acceptâ Lugdunum aufugit. Deinde in furorem conversus, Desiderium fratrem vulneravit, Matrem, queuevae pro vate habebatur, quosdamq2ueve amicos interfecit, tandem vero se gladiô confodit, A. C. 353. regni 3. Tripart. Hist. l. 5. c. 10. Frater Decentius, Caesar creatus, in Senonibus se ipsum strangulavit. Aur. Victor. in epit. Eutrop. Histor. Hieron. Idacius et Marcellin. in Chron. Iulian. Orat. 1. et 2. Socr. l 2. c. 10. et seqq. Sozom. l. 4. c. 1. et seqq. Zosimus. l. 2.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.